Zolder.App blog 1 – het idee

Eigenlijk was er niet 1 idee, maar is Zolder.App het resultaat van een samenkomst van verschillende ideeën die in ons, de oprichters van Zolder, leefden.

;TLDR:

1. Doorbreken van de security bubbel voor het MKB
2. Meebewegen met consolidatie naar security-by-design
3. Betrouwbare security dienst i.p.v. meetbare generieke IT dienst
4. Inzichten uit security onderzoek direct toepassen in bescherming
5. Beweging naar de cloud is een eigenschap van digitale transformatie

Voor mij persoonlijk gold dat ik in mijn jaren sinds 2001 in de security wereld een aantal inzichten heb ontwikkeld. Inzichten waardoor ik zo’n gevoel heb dat hoe security nu ‘gedaan’ wordt, nauwelijks werkt. En aangezien ik een persoonlijke drijfveer heb om impact te willen maken, betekent het dat ik het dus anders zou willen doen. Maar dan dus ook anders op verschillende fronten.

Security is een bubbel, en MKB-ers zitten er niet in

Dit gaat om het besef dat als je maar lang genoeg op Twitter, LinkedIN en conferenties jezelf begeeft in security kringen en daar dus ook vooral mee communiceert, je langzamerhand de fout maakt te denken dat dit de hele wereld is.

Maar in werkelijkheid zit je in een bubbel en dat doet iets opmerkelijks met het zakelijk instinct, denk ik. Ik ben althans gewend als ondernemer om een gevoel te hebben bij behoeftes in de markt, (quasi) harde marktcijfers gebruik ik eigenlijk hooguit om mijn gevoel te bevestigen dus voor zelfvertrouwen. Niet onbelangrijk in ondernemen.

Welk soort hulp zit men – de markt – op te wachten? Binnen de bubbel zijn mensen redelijk op de hoogte van wat security behelst. Je hoeft niet meer uit te leggen wat malware is. Ik weet dat het als een open deur klinkt als je dit zo leest: maar de wereld buiten de bubbel is veel groter dan erbinnen. En buiten de bubbel moet je dus nog wél uitleggen wat malware is, als voorbeeld.

Gelukkig ken ik in privé kringen nog genoeg mensen buiten de bubbel, inclusief ondernemers. En ik zie het steeds erger worden: de mensen buiten onze bubbel komen cognitief op steeds grotere afstand. Men kan steeds minder goed volgen wat security behelst. Dit staat echter in schril contrast met de aanbodzijde van security, waar een biljoen bedrijven producten op basis van super specifieke features proberen aan de man te brengen. Dat werkt dus niet en daardoor is security niet alleen een bubbel maar ook nog eens een luchtbel, in investor termen. Denk ik.

Mijn inzicht op dit punt is dat als je security wilt doen waar de mensen buiten de bubbel iets aan hebben, dat je ten eerste een bekende en betrouwbare identiteit moet hebben. Men is niet continu bezig met security. Bijna nooit zelfs. Maar als er ineens een vraag oppopt dan heeft men iemand nodig waarin zij het vertrouwen hebben dat die hulp kan bieden. De inhoud van diens adviezen kan men slecht beoordelen dus zal er vaak sprake zijn van “blind” vertrouwen. Dat wordt te vaak beschaamd of zelfs misbruikt.

Dus bij mij is de drang ontstaan om vertrouwd te worden en dat vertrouwen daarna ook waar te maken. Simpelweg door echte bescherming te bieden en beloftes daarin nakomen. Maar ook door veel aandacht te besteden aan de communicatie en interactie met de klant. Vaak is rapporteren over security diensten een sluitstuk, maar ik denk dat dit het uitgangspunt moet zijn: wat willen we overbrengen en hoe? En op die hoe-vraag kwam voor mij de mobiele app als logisch antwoord naar voren. We zijn als mens inmiddels gewend aan feeds onder onze duim. Als iets onze aandacht nodig heeft, kan het maar beter in die feed staan. Dus laten we dan vooral ook belangrijke security zaken als een feed aanbieden, onder de duim.

De mobiele app interface is dus onze poging om de infosec bubbel te breken.

Security moet en zal consolideren

Zoals ik al zei zijn er een biljoen security aanbieders. Dat kan natuurlijk helemaal niet, alhoewel het al een tijdje onhoudbaar is, maar steeds erger wordt. Een belangrijke reden voor die situatie is omdat security nog steeds iets is waarvan we accepteren dat we het naderhand toevoegen. We halen zonder vragen een slimme camera uit een verpakking en installeren hem daarna achter een firewall omdat die anders compleet gehackt wordt.

Ik heb al eerder geroepen dat we als security industrie zo goed weten hoe het zou moeten: security-by-design. Maar dat betekent ook dat we onszelf in wezen weg willen hebben. Security in de beveiligingscamera i.p.v. een firewall ernaast. Security in de e-mail stroom server i.p.v. met een aparte box ernaast. Security in het besturingssysteem i.p.v. met een los endpoint protection product.

En toen begon Microsoft ineens gas te geven. Windows 10 met Defender, Office365 met anti-spam. Maar daar stopt het niet. Microsoft is aan het doen wat we al jaren roepen. Security IN het digitale component dat je gebruikt (als attribuut/eigenschap) en niet eromheen. Een goede stap en de kwaliteit van de features die Microsoft introduceert is ook nog eens best heel goed.

Maar dit zet de wereld van security partijen wel op zijn kop. McAfee en Symantec met hun antivirus, maar ook alle partners van dit soort security vendors die voor hun inkomsten in grote mate afhankelijk zijn van hardware- en licentieverkopen. Die zijn daar zo van afhankelijk dat ze er niet uit vandaan kunnen komen en daardoor moeilijk kunnen transformeren naar een bedrijf dat diensten rondom ‘gratis’ (of al aanwezige) security features biedt. Terwijl dat wel de weg van de toekomst is.

Ik heb dat allemaal ervaren en vastgesteld dat je een passende dienstverlener vanaf 0 moet opbouwen en als uitgangspunt moet nemen dat security features er al zijn en dat de meerwaarde zit in het goed inzetten van die features.

Security diensten stammen uit de 00’s

Ik heb in al die jaren, naast DearBytes en KPN, best veel security dienstverleners van binnen leren kennen. Hoe er gewerkt wordt daarbinnen is doorgaans heel arbeidsintensief: veel mensenwerk. Gebaseerd op de best-practices voor generieke IT diensten en ITIL. Dat is goed voor de kwaliteit vanuit service level management perspectief. Aantal tickets, doorlooptijd, oplostijd, meetbaarheid van alles.

Beginnende security dienstverleners zijn er nog niet zo goed in om over dit soort aspecten te rapporteren. Ze zijn geen generalist maar specialist. Geen massaverkopers maar ambachtslieden. Maar naarmate het groter wordt en klanten eisen gaan stellen, dan ontstaan de servicelevels. Dit is logisch en in zekere zin ook goed alleen de vraag is of het past bij de behoeftes aan security anno nu en de toekomst.

Een organisatie die diensten op basis van servicelevels verkoopt, heeft veel mensen nodig rondom de contracten. Accountmanagers die case per case over contractvoorwaarden kunnen onderhandelen. Juristen die de wensen goed op papier weten te krijgen. Service level managers die in de praktijk bewaken dat de afspraken worden nageleefd en erover kunnen rapporteren. Managers van al die mensen. Human resources om die mensen te administreren (en te helpen ontwikkelen). Administratieve medewerkers om tijdig en correct te factureren. Nog meer managers en managers van die managers.

Vergeten we nog iemand? Ohja iemand die daadwerkelijk iets kan op gebied van security!! Ja oké vooruit, die ook.

Maar dat is dan dus wel 7 tegen 1 en zo zijn inderdaad ook ongeveer de verhoudingen van personeel in security dienstverleners. Met geluk is 20% van de medewerkers daadwerkelijk goed in security.

Ik ben gaan geloven dat het anders kan. Allereerst door veel meer in te zetten op standaardisering en automatisering en ten tweede door weg te blijven bij management-by-ITIL.

Wat dan wel? Nog een keer: vertrouwen krijgen en dat niet beschamen. Ik heb jarenlang met heel loyale klanten gewerkt waarmee we nauwelijks tot geen servicelevel afspraken hadden. Werkte voor beide kanten heel goed. Natuurlijk gaat er wel eens iets mis, maar dat gebeurt ook MET servicelevel afspraken. Ergens zijn we die goed-vertrouwen-basis een beetje verloren, naar mijn gevoel toen we meer grote en proces gestuurde organisaties (vooral in de financiële sector) gingen bedienen. Oftewel terug naar het gezond vertrouwen en dat werkt vooral goed (voor beide kanten) in het MKB.

Applied Security Research

Stiekem ging het basisidee dat tot Zolder.App heeft geleid eigenlijk helemaal over onszelf. Namelijk om een werksituatie te creëren waarin we doen wat we leuk vinden. Rik heeft al eerder toegelicht wat onder Applied Security Research verstaat. In mijn woorden gaat het erom dat wij security onderzoek het leukste vinden om mee bezig te zijn. Als wij of mensen in onze kennissenkring bijvoorbeeld een phishingmail ontvangen, dan duiken we erin en proberen te doorgronden hoe de aanval werkt. Liefst tot de bodem. Dit levert allerlei kennis en inzichten op, en wij waren gewend om daar alleen maar iets mee te kunnen in de vorm van presentaties op conferenties. Wat we liever wilden is die kennis toepassen (“applied”) in effectieve bescherming van klanten. En dat dan als dienst en niet op consultancy basis.

Dit leidde al snel tot het idee om een platform te bouwen van waaruit we kunnen koppelen met clouddiensten van klanten. En zo door middel van scripts die omgevingen controleren op security instellingen en alarmen in te stellen voor verdachte zaken.

Het typische scenario is dat we een nieuwe aanvalstechniek zien ontstaan in de duistere hoekjes van het internet. Dat we uitvinden hoe je daartegen kunt beschermen en een script maken om de nodige features te valideren en eventueel in te schakelen. Om dit tenslotte via een interface (de mobiele app met security feed dus) uit te leggen.

Nu ons platform steeds meer af is en we diverse klanten als testers gekoppeld hebben, merken we dat dit concept heel goed werkt en daar worden we erg enthousiast van.

Cloud is digitale transformatie

Het laatste stukje idee ging om al die andere ideeën enigszins in lijn te brengen met ons grotere plan. Het plan dat er in essentie om gaat een security speler te zijn die past bij de behoeftes van de gedigitaliseerde wereld. Dat betekent dat we niet alleen laptops en e-mails moeten beschermen, maar ook verpleegrobots en zelfvliegende taxi’s. Dus wat is de relatie dan met Cloud?

Die is er volgens mij als volgt. Het is geen toeval dat veel organisaties hun IT verhuizen naar de cloud. Dat heeft korte termijn effecten en voordelen, maar ik denk dat de grotere drijfveer is dat het nieuwe dingen mogelijk maakt. Meebewegen met hoe andere bedrijven met elkaar samenwerken, door middel van API’s en software. Maar ook tijd overhouden die je eerst besteedde aan het ontwerpen, bouwen en onderhouden van je superslimme tailor made eigen ICT omgeving. Je kiest gewoon voor standaardisering en klaar. Gewoon Exchange, gewoon Office, gewoon Teams (ik ben niet met Microsoft getrouwd en weet ook dat er alternatieven zijn die beter werken en waar ook voor gekozen wordt, het gaat even om het idee).

Wat nu overblijft is tijd om na te denken over de NIEUWE digitale onderdelen van je onderneming. Hoe gaan we dan die productielijn precies robotiseren? Wat hebben we nodig om die autonome spullen veilig rond te laten bewegen? En als je daarover na gaat denken is het misschien zelfs wel andersom: je creatieve denkvermogen gaat nodig zijn voor de digitalisering van je core business. Die kantoorautomatisering geloof je wel: accountje aanmaken en e-mailen. Klaar. Ik wil een digitale core business dus ik kies voor cloud.

Dus de Cloud is niet alleen “just someone elses computer”. De beweging naar de Cloud is een eigenschap van digitalisering van bedrijfsvoering. Het hoort erbij. En goede bescherming van de cloud hoort dus ook bij een security speler die klaar is voor de digitale toekomst.